Razia (17 jaar, klas 12)
Mijn eerste wens en de wens van iedereen hier is veiligheid en vrede. Want zolang er geen vrede is, kunnen mensen niet veilig leven. Afghanistan is een arm land met een lange geschiedenis van oorlog; daarom is er wat mij betreft behoefte aan buitenlandse hulp.
Ik wens dat mijn land ooit bij de ontwikkelde landen hoort en alle mensen in Afghanistan alfabetiseren, zodat onze situatie verbetert. Zelf hoop ik ook te kunnen studeren, zodat ik mijn eigen mensen en de vrouwen in het dorp beter kan helpen.
Er is behoefte aan arbeidsplaatsen voor vrouwen, zodat zij de mannen in het dorp financieel kunnen ondersteunen. Daarnaast heeft onze school behoefte aan een bibliotheek, een laboratorium en leerboeken. Ik hoop dat Drs. Tonnie en haar stichting hierin iets kan betekenen en dat de hulp voortgezet kan worden.
Nazdana (17 jaar, klas 11)
Wat wil je worden in de toekomst?
In de toekomst wil ik piloot worden.
Wat denk je over de vrouwen in Afghanistan?
De vrouwen in Afghanistan krijgen niet waar ze recht op hebben. Door de armoede is het overgrote gedeelte van de vrouwelijke bevolking ongeletterd.
Wat wens je voor je school?
Jammer genoeg zijn er op ons school geen mogelijkheden voor praktijkoefeningen. Door alleen de theorie te leren, is het moeilijk om de stof goed te begrijpen. Onze leraren worden deels door de overheid betaald en deels door de mensen. De slechte financiële situatie maakt het voor leerlingen moeilijk om onderwijs te volgen.
Wat denk je over Afghanistan?
Dat Afghanistan nog steeds bestaat, is dankzij buitenlandse hulp. Als die er niet meer is, zal Afghanistan in elkaar storten. Ik wil graag dat mijn land stabiel, vredig en zelfvoorzienend wordt.
Vertaling: Zuhal Atai